Biraz evvel kitapları topluyordum ya... Ansiklopediler... biraz kırgın göründüler gözüme... sanki ihanete uğramış gibiydiler... Tüm o ağırlıklarına... kalınlıklarına... büyüklüklerine ve sayısal üstünlüklerine rağmen biraz kırgınmışlar gibi geldiler bana...
Yaklaştırdım kulağımı onlara... "Sen çocukken biz vardık, o bitmez tükenmez sorularını bizlere sorardın. Ne çok eğlenirdik bir arada. Aynı odadayız, görüyoruz seni, bitmez tükenmez soruların tükenmedi ama artık bize değil, elinde açılıp kapanan bir ışıklı kitap var, sorularını ona soruyor, cevaplarını ondan alıyorsun" dediler...
Ben bir şey diyemedim...
Dokundum onlara sadece... açtım baktım bir kaç sayfalarına... o sayfalara da -dokundum-... Sonra... sonra yok... o kadar işte...